De fiets was nogal roestig, en de lamp op het voorwiel zag eruit alsof hij nooit meer licht zou geven. Hij leunde amechtig tegen een fietsbeugel, samen met een paar soortgenoten, evenmin in florissante staat. Maar alleen bij deze fiets hing een geel label met een bericht van de gemeente aan het stuur. `Verwaarloosde fiets’ stond er met grote letters op.
Ach. Helemaal alleen, niemand die naar hem omkeek. Dat is toch geen leven voor een fiets. Het gele label was een aanklacht. Hopelijk zou de eigenaar zich aangesproken voelen. En anders zou de fiets naar het fietsendepot gaan, meldde het label onverbiddelijk. En daarna – wie weet, naar de vuilnisbelt.
Ik dacht aan de vuilnisbakken die ik pas had gezien. Daar zat een sticker op met de tekst `adoptiebak’, wat aangaf dat iemand voor die ene bak zorgde. Iemand uit de buurt die elke dag even langs kwam, de bak oppoetste, misschien zelfs leegde. Zou dat geen oplossing zijn voor al die verwaarloosde fietsen?
Als er een fietsenadoptieplan wordt gelanceerd, meld ik me onmiddellijk aan.