Het is weer lente – tijd voor een nieuwe outfit. De glossy’s schreeuwen het van hun covers af: Musthaves voor dit seizoen.
Het Bijenkorf-advertentiekrantje heeft ook de beste musthaves in de aanbieding, net als het customer-magazine van de tassenwinkel, de beauty-shop en nog zo wat commerciële uitingen.
Een musthave? Een die-moet-ik-hebben tas, crème, jurk, shirt? Waarom moet ik die prachtproducten hebben? En wie bepaalt eigenlijk dat ik die spullen moet hebben? Wat gebeurt als ik ze niet wil hebben? Lig ik er dan `uit’? (waaruit?)
Lelijk woord, musthave. Een woord dat onbeschaamd de hebzicht benoemt. Dat tekeer gaat alsof er geen crisis of duurzaamheid bestaat. En een woord dat bovendien een ellendige dwingeland is: dit-móet-je-hebben.
Ik moet helemaal niks.