Het woord van dit jaar is bekend gemaakt: project X-feest. Het liet andere pracht-woorden zoals bangalijst en onderwaterhypotheek achter zich. Ik heb niet gestemd – op de shortlist was `mijn’ woord niet opgenomen. Let wel even op de neutrale omschrijving die Van Dale hanteert: Het woord van 2012, niet het mooiste woord, of het lelijkste woord, of het populairste woord – de kwalificatie mag iedereen voor zichzelf invullen.
Oké, mijn woord voor 2012 dus, en de bijpassende kwalificatie is wat mij betreft níet geheim. Het meest ergerniswekkende woord van dit jaar is dehardwerkendenederlander.
Een woord dat zo vaak is gebruikt – vooral door politici in verkiezingsstress – dat het bijna niet meer wordt gehoord als iemand het voor de zoveelste keer in de mond neemt.
Maar laten we toch even teruggaan naar de oer-betekenis van de-hard-werkende-nederlander, een woord dat pretendeert de meest hollandse van alle hollandse deugden in zich te herbergen: ploeteren, doorgaan altijd maar doorgaan, in het zweet des aanschijns. Een woord dat daarmee een mythische proportie krijgt, een woord waarvoor een standbeeld opgericht zou moeten worden (een uit brons gegoten man met een zuidwester op zijn hoofd, strijdend, krom gebogen tegen de elementen. En natuurlijk wel met de poten in de modder.) Een woord waar niemand iets tegenin kan brengen, dat elke tegenstander stil krijgt.
Een woord dat bovendien één enkele absolute, verongelijkte opinie vertegenwoordigt, één enkel klagerig humeur. Eén enkel woord dat de hele Nederlandse bevolking beschrijft, behalve natuurlijk al diegenen die niet hard werken.
En wat moeten al die mensen die hier misschien best hard werken maar die geen zin hebben om onder dat nare woord geschaard te worden? Die van nuances houden en een eigen, niet-verongelijkte mening hebben en een niet-klagerig humeur?
Zullen we dat woord voortaan boycotten en niet meer stemmen op wie het nog één keer gebruikt?